I am official station

Eftirfarandi skrif voru fyrst blogguð hérna: http://evropuflakk.blogspot.com

…síðan bætti ég smá við.

Jú, jú… ég er víst líka með í þessu Evrópuflakki þannig að ég verð nú líka að blogga hérna stundum.

Samkvæmt síðustu skrifum mínum á blogginu mínu þá fórum við frá Budapest til Vín, þaðan til Graz [heimabæ Arnold Schwarzenegger] og síðan til Feneyja. Það má kannski nefna eitt sérstakt með djammstemmninguna í Vín – á einum barnum var fólk að spila Botcha í góðum fíling, nokkuð spes. Í Graz vorum við síðan bara í nettu tjilli að spila PS2, ekki slæmt.

Við vorum í Feneyjum frá morgni og ca. til kvöldmats. Við röltum þar um og skoðuðum það helsta. Síðan var ferðinni haldið til sólarstrandar sem kallast Lido di Jesolo. Við tókum bara lestina eins og venjulega á lestarstöðina í Jesolo. Síðan ákváðum við að taka leigubíl á ströndina, en hún reyndist vera í mun lengri fjarlægð frá lestarstöðinni en við héldum – leigubíllinn kostað ca. €40, púff… En við komumst þó á hotel, Hotel Menfi, ódýrt hótel sem við fundum á netinu. Við komum okkur vel fyrir í herberginu og röltum síðan út til að finna okkur eitthvað að borða. Fundum okkur veitingastað og fengum okkur hamborgara – en þegar maður var búinn að taka einn bita af borgaranum fór rafmagnið af öllum bænum (leit alla vegna þannig út þar sem við vorum). Það var mjög áhugavert að borða borgara í algjöru myrkri… en síðan kom rafmagnið aftur á.

Daginn eftir var bara skellt sér á ströndina til að sleikja sólina í smá tíma. Það var smá gola sem kældi mann niður og var maður ekki alveg að átta sig á því hversu sterk sólin var. En maður áttaði sig á því um kvöldið þegar maður var vel brenndur og nokkuð rauður, ok mjög rauður – ekki alveg planið… [núna er maður bara brúnn og fínn]

Næsta kvöld tékkuðum við á djammstemmningunni í Ítalíu og skelltum okkur á “Gasoline – American Bar”. Maður var þarna bara nartandi á jarðhnetum í góðum fíling að horfa á ítalskar gellur.

Dvölin þarna á Lido di Jesolo minnti nokkuð á Kýpur, maður var bara að sóla sig, taka því rólega og spila Mini Golf þar sem ég rústaði Bjössa ;)

Á fimmtudaginn tékkuðum við okkur út og síðan var planið að koma sér áleiðis til París. Við tókum rútu til Mestre, þaðan lest til Mílanó og svo svefnlest til París. Við lentum í vagni með tveim stelpum frá USA, einum Frakka og konu frá Kóreu. Hún vildi einmitt endilega kenna manni á hurðina: “This is rocked..” uh, ég var ekki alveg að skilja. “This is open, this is rocked..” ah, right. Þá mundi ég eftir “Lost in Translation” – asískt fólk vill oft bera L fram eins og R :)

Síðan er eitt magnað með Amerískar stelpur, maður er búinn að rekast á nokkrar á leiðinni og það virðist eins og þær allar hljómi nánast eins – nokkuð spes – og þær fara heldur ekkert framhjá þér, þær tala mikið og þær tala hátt.

Við komum til París ca. 9 og fórum á Woodstock Hostel sem einhver gaaur á lestarstöðinni var að plögga. Það var frekar ódýrt og bara nokkuð fínt. Við droppuðum bakpokunum okkar þar og röltum síðan um París þar sem við sáum það helsta: Effel turninn, sigurbogann, Louvre, Notre Dame, o.s.frv. Við lentum í herbergi með gaur frá Suður-Afríku, það var nokkuð magnað – fyrsta skipti sem maður hittir einhvern frá Suður-Afríku. Hann var víst búinn að vera ferðast í 3 mánuði, aðeins lengur en við. Um kvöldið fengum við okkur fínan franskan kvöldsnæðing: saltaðar pönnukökur með skinku, osti og Dijon sinnepi – mjög gott.

Daginn eftir (laugardagurinn 29. maí) tékkuðum við okkur út úr Woodstock Hostel og fórum á lestarstöðina. Þar tókum við lest til Amsterdam og síðan til Hertogenbosch þar sem Dagur, bróðir Bjössa tók á móti okkur. Hann tók okkur síðan í bæjinn þar sem var eitthvað Jazz festival þannig að þar var góð stemmning. Við tékkuðum á nokkrum stöðum. Meðal annars “Cuba Libra” þar sem var spiluð mjög sérstök tónlist – klassísk 80’s lög í bland við 90’s og allir þarna voru að fíla þetta – mjög sérstakt. Síðan var einn annar klúbbur sem við vorum að fíla meira – þar var spilað t.d. Foo Fighters, White Stripes, o.s.frv.

Dagur leyfði okkur að crasha í herbergi Eds, herbergisfélaga hans, þar sem hann var í Englandi og kæmi ekki fyrr en seint daginn eftir. En flugvélin hans kom fyrr eða eitthvað en hann s.s. valsaði inn á okkur kl. 9 sofandi á gólfinu hans og var frekar gáttaður :) Hann tók því nú nokkuð rólega, ég veit ekki alveg hvernig ég myndi taka því ef ég kæmi heim og það væru tveir gaurar liggjandi á gólfinu mínu.

Jamm, eins og fólk hefur kannski tekið eftir inniheldur þetta blogg íslenska stafi þar sem maður er núna í fartölvu Dags – gott mál.