Áfram með smjörið, Iceland Airwaves 2012 er rétt að byrja ;) Eftir vinnuna (þar sem ég var að taka þátt í Ofurhetjudegi TM Software) skellti ég mér á Serrano til að fá mér smá mat áður en ég fór á “Music Production” námskeiðið (þar sem ég er að læra að búa til tónlist með Ableton Live). Það var búið kl. 20 og þá fór ég heim.

Ég gerði mig til – fór í Airwaves gallann ;) Þegar ég var kominn niður í bæ reyndist erfitt að finna bílastæði – þegar ég var að keyra um miðbæinn í leit að stæði keyrði ég fram hjá Listasafninu sem átti að vera fyrsta stoppið og þar var fáránlega löng röð (fram fyrir hornið á húsinu!). Sem kom mér smá á óvart af því að áður en ég lagði af stað tékkaði ég á biðraðamyndavélinni í Airwaves app-inu og þar var bara allt í góðu, engin röð. Málið var s.s. að feed-ið í iOS app-inu var ekki að virka :/

Þannig að ég hlammaði mér bara aftast í röðina. Hún hreyfðist smá og smá… þannig að ég hélt í vonina. Vinahópurinn var þarna inni og ég vildi gefa þessu séns – ekki mikið annað í gangi annars staðar sem ég hafði áhuga á, en hins vegar langaði mig svolítið að sjá Purity Ring sem voru á dagskrá á Listasafninu seinna um kvöldið.

Þetta endaði með að ég komst inn eftir ca. klukkutíma bið – I’ve had worse ;) Ef ég hefði ekki verið í dúnúlpu og með húfu og vettlinga þá hefði ég frosið í hel. Fólk var byrjað að tala um endaatriðið í Titanic – þegar fólk flaut frosið í sjónum ;)

Jæja, ég komst loks inn í hlýjuna :) Þar var Sóley að spila – ljúfir tónar, krúttlegt… Svo er hún nokkuð fyndin :) Eftir það komu Purity Ring – skemmtilegt elektró, ég var að fíla þetta. Skemmtilegt líka hvernig þau léku sér með ljós.

Næst var planið að skella sér í Hörpuna. Hlynur og Lalli voru reyndar eftir, en við Bjössi fórum út í óveðrið. Það var mikil svaðilför að hlaupa frá Listasafninu í Hörpuna – það var rosalega hvasst, það hvasst að gleraugun fuku af Bjössa! 5 metra eða svo… En hann náði þeim aftur.

Í Hörpu sáum við Of Monsters and Men – góðir tónleikar, krúttleg, þau kunna þetta – búin að vera æfa sig helling undanfarið :)

Í Hörpunni var ein Airwaves “hefð” sem maður sér ár eftir ár – tveir gaurar með fána þar sem stendur “LOST”. Maður sér þá yfirleitt í Listasafninu, en þeim finnst örugglega líka hentugt að vera í Hörpunni – fín lofthæð ;) Núna virðast þeir hafa breytt fánanum aðeins og skrifað “FOUND” aftan á. Ég spjallaði smá við þá í fyrra – mig minnir að þeir séu frá Bretlandi og þetta ætti að vera 7. árið sem þeir mæta á Iceland Airwaves.

Fimmtudagskvöldið var ekki mikið lengra og þá var það bara að hætta sér aftur út í ofsaveðrið til að komast heim. Það bjargaði mér algjörlega að Bjössi keyrði mig að bílnum mínum ;) Hann var s.s. lagður mun nær Hörpunni en ég.

Hérna eru svo nokkrar ljósmyndir frá öðrum degi Airwaves ’12:

Það er sko meira »

Iceland Airwaves 2012 er byrjað! Fyrsta stoppið var fyrir utan Iðnó. Nokkrir úr vinahópnum ætluðu að tékka á tónleikunum hjá Pascal Pinon og Sóley þannig að þetta hljómaði eins og góður staður til að byrja. En þegar ég mætti var nokkuð löng fyrir utan. Það liðu reyndar 1-2 mínútur þangað til ég áttaði mig á að Hlynur væri fyrir framan mig í röðinni ;) Við biðum þarna í smá stund, svo bættust við Lalli, Sigga, Kristín og Sara. Röðin var ekkert að hreyfast – húsið fullt.

Smátt og smátt beiluðum við á þessu og fórum á Þýska barinn. Þegar ég mætti tók Katrín heimsflakkari á móti mér. Óttar mætti svo stuttu seinna. Á Þýska sá ég Gabríel ásamt gestum (Opee, Unnsteinn, Valdimar…) – nokkuð gott. Bjössi slóst ferskur í hópinn okkar. Næst var það norska hljómsveitin Highasakite – ágætis stöff, alveg hægt að dilla sér, en ekkert brillíant. Eftir það kom Þórunn Antonía (og Berndsen) – frekar stutt sett, en fjörugt.

Svo var það lokaatriði kvöldins, Ásgeir Trausti (og félagar) – hugljúfir tónar, fínasta leið til að enda day one af Iceland Airwaves ’12.

Hér eru svo nokkrar (útvaldar) myndir sem ég tók:

Það er sko meira »

Magnaðir tónleikar hjá Red Hot Chili Peppers. Tugþúsundir að syngja saman lag eftir lag.

Red Hot Chili Peppers – Under the Bridge (Live at Lollapalooza 2012)

via Instagram

Jæja! Dagur #3 af Iceland Airwaves 2011… föstudagur. Tónlistarveislan heldur áfram. Ég byrjaði kvöldið á smá Nýherja-giggi. Einhver “stefnumótunar fögnuður” – snýkja mat og svona ;) Þegar ég var búinn að gleypa í mig alltof mikið af kokteilmat skundaði ég heim og gerði mig tilbúinn fyrir Airwaves. Veðrið var frekar klikkað – úrhelli. Ég náði í Bjössa svo hann þyrfti ekki að ganga í bæinn í þessu veðri. Það var flóð á götunum… lítil stöðuvötn hér og þar.

Við mættum á NASA svona rétt fyrir 20:30 þar sem Hlynur og Óttar voru nú þegar. Samaris voru að spila. Allt í lagi, ekki mjög eftirminnilegt – en þetta eru ungir krakkar, bara að prófa sig áfram.

Næst var það Cheek Mountain Thief sem er að hluta til bresk hljómsveit (held að söngvarinn sé frá Bretlandi og restin frá Íslandi). Nokkuð fínt. Gott vibe. Skemmtileg saga hvernig hljómsveitin varð til – söngvarinn kom fyrir ári á Airwaves 2010 með annarri hljómsveit. Síðan elskaði hann Ísland svo mikið að hann settist að. Hann varð ástfanginn af íslenska fólkinu, og þá sérstaklega einni persónu. Hann dvaldi í Húsavík í nokkra mánuði þar sem hann fann nokkra af hljómsveitarmeðlimunum. Þar nálægt er fjall sem kallast víst Kinnafjall, þú veist “Cheek Mountain” ;)

Á eftir þeim kom Young Magic. Mjög gott. Nettur trans. Minnti smá á Safri Duo – snilldar trommur, góður rythmi. Var að fíla ‘etta. Næst á svið var Niki and the Dove – smá sænsk sýra (sum lögin voru smá súr). Trans dansarar fylgdu með hljómsveitinni og voru að dans uppi á sviði. Þetta var allt í lagi, en stundum var eins og það væri of mikið í gangi, of mikið noise/ekki rétt mixað.

Eftir þetta kom svo tUnE-yArDs sem maður var búinn að heyra fólk tala svolítið um, en ekki búinn að kynna sér ítarlega. Þetta var öðruvísi, en nokkuð gott. Söngstíllinn minnti mig smá á Afríku. Það var mikið action á dansgólfinu. Fínasta stemning.

Við héldum okkur sem fastast á NASA, sem var mjög góð ákvörðun, það var víst mjög löng biðröð fyrir utan. Alltaf gott ef maður getur sloppið við að bíða í röð. Næst á dagskrá á NASA var Clock Opera sem ég var frekar spenntur fyrir að sjá. Þeir voru mjög góðir – virkilega góð tónlist. Topp rokk. Mikil stemning.

Síðasta sem ég sá þetta kvöldið kom virkilega skemmtilega á óvart. Það var Totally Enormous Extinct Dinosaurs. Þetta var gaur með hin og þessi rafhljóðfæri sem fékk aðstoð frá einni söngkonu og tveim dönsurum (sem voru reglulega að skipta um búninga). Sjálfur var hann í risaeðlubúningi og setti á sig endrum og sinnum indíánahatt. Hann spilaði taktfast elektró. Algjör snilld. Gott partý, góð stemning.

Eftir þetta fór ég beint heim – það var skóli kl. 9 daginn eftir (ja, eða s.s. nokkrum klst. seinna). Hressandi :)

Það er sko meira »