Ljósmyndir, kvikmyndagagnrýni, ferðasögur, fréttir af Hannesi og annað skemmtilegt :)
Rakst á þessa skemmtilegu mashup plötu, Best of Bootie 2006:
Ég er alveg að fíla Black Sabotage, Tricky Sandman og Short Skirt, London Bridge – The Money Song og Work It Out eru líka frekar töff.
Síðan eru líka nokkur hress bónus lög eins og You’re The One That I Want In The Next Episode og Confused Tobaco Rump.
(frá boingboing)
Loftbylgjur, já… þetta byrjaði á miðvikudaginn og maður fór beint úr baddanum á Gaukinn – rétt misstum af We are Scientists en horfðum bara á Dikta sem voru nokkuð góðir.
Á fimmtudaginn fór maður beint á Nasa þar sem Reykjavík! var að spila – hressir gaurar, dans atriði frá Motionettes, kollhnís, gítarinn í gólfið, alvöru rokk…
Eftir þá kom kanadíska hljómsveitin Metric sem ég var alveg að fíla – skemmdi ekki fyrir að söngkonan var temmilega sæt – greinilega ein eða tvær sætar þarna í Kanada…
Metric – Monster Hospital | Metric – Dead Disco
Við ætluðum síðan að tékka á Gauknum en það var alveg crazy röð þar þannig að við skelltum okkur bara á Ben Frost í Iðnó – það var… áhugavert. Smá Sigur Rós fílingur, en ekki jafn gott. Vorum ekki lengi þar.
Föstudagskvöldið byrjaði í mögnuðu vísó hjá Tölvumiðstöð Sparisjóðanna og eftir stutt stopp í Ásbyrgi var haldið á Nasa þar sem maður sá smá af Sign. Maður hoppaði síðan á Gaukinn þar sem Mammút var að spila, fórum síðan á Listasafnið og sáum Jakobínarínu
Síðan tók The Go! Team við – snilldar band, hress hópur, alveg að fíla aðalsöngkonuna sem kann sko að hrista sig ;)
Tékkuðum síðan á Brain Police á Nasa – þeir voru nokkuð góðir, ein af betri rokkhljómsveitum Íslands. Í lokinn afklæddist Jenni og sýndi stórt tattoo sem var á bakinu sínu – ég var ekki alveg að sjá hvað þetta var – gæti verið hundur eða selur ;)
Laugardagskvöldið fór maður beint á Listasafnið þar sem maður sá fyrst Leaves – þeir spiluðu alveg eftir áætlun, það var s.s. engin töf af því að það þurfti að dæla kaffi í trommarann svo hann væri hæfur til að spila (eins og gerðist eitt árið). Svo tóku við The Cribs – 3 hressir gaurar frá UK.
Þá var bara að bíða eftir Kaiser Chiefs sem ég held að sé öruggt að segja að hafi verið stærsta nafnið á þessari hátið. Eins og sönnum rokk-stjörnum sæmir létu þeir bíða eftir sér, en ekki of lengi. Byrjuðu af krafti og héldu því nokkurn veginn allan tímann. Söngvarinn tók náttúrulega sitt þekkta hopp nokkrum sinnum – og tók líka nokkur stage dive. Þeir tóku alla helstu slagarana: Every Day I Love You Less And Less, I Predict A Riot og Oh My God þegar þeir létu klappa sig upp, alltaf stemmning í því.
Maður skaust síðan rétt inn á Pravda í eitthvað einkapartý sem endaði fljótlega þannig að maður skellti sér bara á Nasa þar sem maður náði rétt í lokasprettinn hjá Hermigervli og sá síðan Dr. Mister & Mr. Handsome sem voru Kocaloca að vanda. Daníel Ágúst hoppaði líka upp á sviðið til þeirra og var hress þar að djamma með kampavín í annarri.
Sem betur fer þurfti ég aldrei að bíða lengi í röðum – þótt raðirnir voru nokkuð langar stundum þá gengu þær hratt fyrir sig. Held að ég hafi beðið í mesta lagi svona 10 mínútur þannig að ég minnkaði biðtímann minn um alveg 91,67% síðan í fyrra.
Skemmtilegustu tónleikarnir voru Kaiser Chiefs en Metric komu skemmtilega á óvart, hafði aldrei heyrt um þá hljómsveit áður og var alveg að fíla hana live. The Go! Team kemur síðan í humátt á eftir með hressa tónleika.
Glöggir lesendur munu einnig taka eftir að ég uppfærði myndirnar sem eru í film-rúllunni hérna til vinstri. Þetta eru allt myndir sem ég hef tekið með símanum mínum við hin ýmsu tækifæri.
Maður er byrjaður aftur í badminton – miðvikudagsbaddi er það sem koma skal næstu mánuðina. Gott stöff, ein af skemmtilegri íþróttum sem maður hefur prófað.
Tónlist er lífið. Punktur. Maður hlustar nú töluvert á hip-hop og fyrir kannski svona hálfu ári síðan heyrði ég í nýjum gutta – Chamillionaire (öðru nafni Hakeem Seriki). Nokkuð grípandi slagarar hjá honum… hérna koma 2 tóndæmi:
Chamillionaire – Picture Perfect og annað sem heitir Ridin’ — upplagt að blasta það þegar maður er að krúsa borg óttans, passið bara að löggan taki ykkur ekki riding dirty.
Ridin’ er líklega voða vinsælt í USA af því að Weird Al Yankovic er kominn með parodíu af þessu sem hann kallar White and Nerdy.
Ain’t got no grills but I still wear braces…
Náði nýlega í annað lag með Weird Al sem heitir Don’t Download This Song (sem þýðir náttúrulega að maður nær í þetta lag).
Don’t take away money from artists just like me. How else can I afford a solid gold humvee?
Gott stöff…
Já, síðan var ég að bæta við nokkrum töff myndum: lítil höfn, pretty birds og moi. Þeir sem eru búnir að skoða allt fotos digitales gallerýið eru reyndar búnir að sjá þessar myndir áður, en það er aldrei leiðinlegt að skoða flottar myndir ;)
P.S. Allir að fara á Airwaves!
Ég veit, ég veit… en ég hef bara verið upptekinn. En dömur mínar og herrar – ég kynni nýtt og glæsilegt myndagallerý.
Fyrir áhugasama er þetta myndagallerý byggt á Gallery og síðan notaði ég plug-in sem kallast WPG2 sem sameinar WordPress og Gallery. Þetta er ein snilldin við WordPress – það eru til alveg hellingur af alls konar plug-ins til að bæta og kæta blöögið manns.
Það er spurning hvort ég sleppi næst að fiffa svona við myndirnar – laga ljós og liti, stærð á myndum, o.s.frv… og skelli þessu bara á netið eins og þetta kemur úr myndavélinni. Þetta getur nefninlega tekið nokkurn tíma sem þýðir bara að myndirnar koma seinna á netið.
Ég var nú eitthvað að fikta í þessu gallery dóti og það eru alls konar sniðugir fídúsar í þessu – það ætti t.d. að vera hægt að kömmenta á myndirnar – bara ekki búinn að finna hvernig maður gerir það… Myndi fólk vilja kömmenta á myndir – ætti ég eitthvað að reyna redda því? Síðan getur fólk líka gefið myndum einkunn – gífurlega skemmtilegt allt saman.
En já, ferðasaga… það er náttúrulega möst að fara eitthvað á sumrin. Ég skellti mér til Slóveníu og Króatíu – eiginlega bara af því að maður hafði ekki farið þangað áður og að þetta var sunnarlega.
Áður en flogið var til Ljubljana gistum við í London í eina nótt og notuðum tímann til að túristast smá. Í Ljubljana beið okkar eitt flottast hótel sem ég hef gist á. Fáránlega töff herbergi með 42″ plasma sjónvarp á veggnum.
Í Ljubljana vorum við bara að túristast og tékka á því helsta – kastalinn, Tivoli garðurinn… Við fórum náttúrulega líka í rannsóknarleiðangur til að kanna hvort Slóvenar kunni að djamma.
Bjöllustrákurinn á hótelinu mælti með tveim stöðum – fyrst tékkuðum við á Global sem var á 5. hæð í einhverri blokk/verslunarhúsnæði. Við fyrstu sýn leit þetta út fyrir að vera fínn staður, flott útsýn af svölunum og ágætlega stór staður. En tónlistin var ekki það besta sem maður hefur heyrt á klúbbi – og hún var ekki mikið að skána. Kannski var það af því að þetta var mikið svona lókal tónlist, en ég var alla veganna ekki að fíla þetta í tætlur. Besta lagið sem var spilað þarna var Ace of Base – All That She Wants enda trylltist lýðurinn þá. Sjálft dansgólfið var í miðjunni en það var frekar skrítið að það voru tjöld í kringum það sem voru ekki dregin upp fyrr en einhvern tíman eftir miðnætti – þá var náttúrulega frekar mikil pressa og enginn þorði á dansgólfið fyrr en eftir nokkur lög. Síðan fannst mér líka skrítið þegar ég fékk White Russian í Martini-glasi og til að toppa það fékk ég lime með – Þú setur ekki súraldin í mjólkurdrykk, hefur fólk ekki séð hvað gerist ef maður blandar saman appelsínusafa og mjólk?
Við nenntum ekki að hanga þarna mikið lengur og skelltum okkur á Bacchus Bar. Þar var mun betri tónlist, dance/techno í kjallaranum og uppi var klassískt popp – og alveg troðið af fólki. En barþjónninn vildi ekki kannast við White Russian – var ekkert að skilja þegar ég bað ítrekað um White Russian og gaf mér bara vodka on the rocks.
Heimurinn er alltof lítill… eitt kvöldið í Ljubljana vorum við að rölta um bæinn að leita okkur að stað til að borða á. Við sáum veitingastað sem leit ágætlega út, þjónninn benti okkur að setjast bara hvar sem er og við hlömmuðum okkur á næsta borð. Þegar við vorum sestir áttuðum við okkur á því að það voru Íslendingar á næsta borði – tveir gaurar á InterRail ferðalagi. Þeir voru víst að koma frá Belgrad og voru svona í svipuðum pakka og við fyrir 2 árum. Þeir kvöddu síðan og fóru að leita að einhverjum subbulegum lókal pöbb.
Síðan má ekki gleyma Casino-inu sem var í kjallaranum á hótelinu – frekar töff. Allt voða bling-bling og fancy. Maður testaði þetta eitthvað smá en missti sig nú ekki alveg – hefði verið verra ef maður hefði tapað öllum gjaldeyrinum þarna.
Eftir nokkra daga dvöl í Ljubljana kvöddum við hótelið og hoppuðum upp í rútu til Króatíu. Áfangastaðurinn okkar var Porec, lítill túrista/strandar-bær ekki mjög langt frá landamærunum.
Í Porec var aðallega túristast og drukkið. Það rigndi nokkra daga á meðan við vorum í Króatíu og þá var lítið hægt að gera annað en að hoppa inn á einhvern stað og fá sér einn bjór eða svo.
Á kvöldin hoppuðum við á milli pöbba og tékkuðum líka á nokkrum klúbbum sem voru þarna í nágrenninu. Eins og ég sagði frá tékkuðum við á International Club sem maður var ekki alveg að fíla í tætlur. Hann var mjög stór og það er örugglega dúndur stemmning þarna þegar það er vel pakkað – en það var bara heldur fámennt (miðað við hvað margir hefðu komist fyrir) þegar við mættum. Annað hvort er staðurinn bara yfir-hype-aður eða þá komum við ekki á réttu kvöldi.
Cocktails & Dreams (eða C&D eins og hann var kallaður) var einn besti staðurinn sem við fórum á – brillíant DJ sem var með alveg fáránlega smooth dance session (DJ Mr. Cheff held ég að hann heiti). Síðan var ekki verra að staðurinn var svona 2 húsum frá hótelinu okkar. Annar staður sem var líka frekar góður var eiginlega inn í skógi við ströndina þarna. Við fyrstu sýn virtist þetta bara vera lítil og nett krá en síðan labbaði maður niður í kjallarann og þar var alveg vel pakkað af fólki (örugglega nokkur hundruð manns). Þar gat maður tjillað og horft á eldingar við sjóndeildarhringinn.
Á hótelinu vorum við með þýskt MTV sem maður tékkaði stundum á. Hérna er smá tóndæmi um þýskt rapp:
Jan Delay – Klar | Kool Savas – Das ist OR
Þegar það fór að hitna í kolunum greip maður tækifærið, skellti sér út á eyjuna með bátnum og tanaði sig í drasl á meðan maurar stálu snakkinu okkar.
Einn daginn var ekki alveg nógu gott veður til að geta verið að sóla sig. Þannig að við leigðum okkur hjól og hjóluðum strandlengjuna fram og til baka.
Þegar dvölinni í Porec var lokið tókum við rútu til Trieste þar sem við löbbuðum um alla borgina að leita okkur að einhverju að borða. Það tók sinn tíma og þegar við vorum loksins búnir að matast voru komnar þrumur og mígandi rigning. Þannig að við tókum leigubíl aftur á rútustöðina.
Á flugvellinum voru gífurlega skemmtileg skilaboð til þeirra sem voru á leiðinni til London – engin raftæki né vökvar leifðir í handfarangri. Það þýddi s.s. iPod, batterý, gemsi, vatn… og maður þurfti að endurpakka smá.
Eftir smá brölt komst maður loksins á hótelið í London. Það er spurning hvort maður auðveldi sér málið næst ;)
Í London var það m.a. flipp photosession á Piccadilly og pöbba-rölt sem endaði síðan með pulsu á Oxford Street. Síðan vorum við að labba um London og lentum í einni mestu rigningu nokkurn tíman – og ég sem var nýbúinn að fara í sturtu.
Þar hafið þið það… ef þú last í gegnum þetta allt (og smelltir á alla linkana) : til hamingju – þetta er örugglega lengsta færsla sem ég mun nokkurn tíman skrifa á þessu bloggi. Mér finnst að þú ættir að skrá nafn þitt í sögubækurnar fyrir þetta merka afrek og kommenta…
Fór á tvær bíómyndir í síðustu viku…
Maður varð náttúrulega að fara á Superman Returns til að sjá hvernig það tókst hjá þeim að endurvekja Súperman. Það tókst bara nokkuð vel myndi ég segja… fínt Superman action. Það kæmi ekkert gífurlega á óvart ef þeir kæmu með framhald eftir nokkur ár.
Ég fór á hana í Kringlubíó í þessum digital stafræna sal – hafði ekki prófað það áður. Mér fannst nú enginn fáránlega mikill munur… myndin var aðeins skýrari og litirnir sterkari, en hljóðið var ekkert áberandi betra. En fínt samt sem áður ef maður ætlar í Kringlubíó á annað borð.
Tölvuteiknimyndir hafa verið að gera það gott undanfarið og nú poppa upp fullt af teiknimyndum sem höfða jafnt til ungra sem aldna. Ein ný er Over the Hedge sem ég sá í alveg troðfullum sal – ok, kannski ekki alveg, það voru 8 manns að horfa á myndina.
Þetta var hin fínasta teiknimynd, vel hlægileg – Hannes stendur náttúrulega uppúr, eða Hammy eins og hann heitir í útlensku útgáfunni. Hannes var s.s. hyper íkorni sem var svona ruglaði gaurinn í hópnum og varð super-hyper þegar hann komst í orkudrykki ;)
—
Pandora er frekar sniðugt dót. Maður kynnist ýmissi nýrri tónlist sem er svipuð og það sem maður fílar. Þar heyrði ég einmitt Hungry með Kosheen: MP3 sem er ljúft og hressandi lag sem er líklega hægt að flokka undir “house” tónlist.
Síðan fann ég líka DJ Tiesto remix: MP3 af laginu.
Ég var að bæta við einni mynd í Töff myndir.
Eitt sem ég gat ekki á gamla blogginu var að setja myndir inn í bloggfærslur. Jæja, tada:
Ég er búinn að bæta við nýjum link undir “Linkar” hérna til vinstri – hann heitir Töff myndir og tekur fólk á flickr albúmið mitt þar sem ég ætla að setja nokkrar vel valdar myndir sem mér finnst flottar, töff, skemmtilegar…
Annað sem ég gat ekki (sökum plássleysis) var að upload-a stórum skrám, eins og MP3 skrám… En þar sem ég hef núna fleiri gígabæti af plássi ætla ég að nýta það til hið ýtrasta ;) Hér fylgir eitt stykki tóndæmi:
Peachcake – Hundreds and hundreds of thousands: MP3
Ég rakst á þetta lag fyrir tilviljun á einhverri síðu og var að fíla það – hresst og fjörugt lag.
Svo er aldrei að vita nema að ég útskýri nafnið á blogginu á morgun…