Áfram með smjörið, Iceland Airwaves 2012 er rétt að byrja ;) Eftir vinnuna (þar sem ég var að taka þátt í Ofurhetjudegi TM Software) skellti ég mér á Serrano til að fá mér smá mat áður en ég fór á “Music Production” námskeiðið (þar sem ég er að læra að búa til tónlist með Ableton Live). Það var búið kl. 20 og þá fór ég heim.

Ég gerði mig til – fór í Airwaves gallann ;) Þegar ég var kominn niður í bæ reyndist erfitt að finna bílastæði – þegar ég var að keyra um miðbæinn í leit að stæði keyrði ég fram hjá Listasafninu sem átti að vera fyrsta stoppið og þar var fáránlega löng röð (fram fyrir hornið á húsinu!). Sem kom mér smá á óvart af því að áður en ég lagði af stað tékkaði ég á biðraðamyndavélinni í Airwaves app-inu og þar var bara allt í góðu, engin röð. Málið var s.s. að feed-ið í iOS app-inu var ekki að virka :/

Þannig að ég hlammaði mér bara aftast í röðina. Hún hreyfðist smá og smá… þannig að ég hélt í vonina. Vinahópurinn var þarna inni og ég vildi gefa þessu séns – ekki mikið annað í gangi annars staðar sem ég hafði áhuga á, en hins vegar langaði mig svolítið að sjá Purity Ring sem voru á dagskrá á Listasafninu seinna um kvöldið.

Þetta endaði með að ég komst inn eftir ca. klukkutíma bið – I’ve had worse ;) Ef ég hefði ekki verið í dúnúlpu og með húfu og vettlinga þá hefði ég frosið í hel. Fólk var byrjað að tala um endaatriðið í Titanic – þegar fólk flaut frosið í sjónum ;)

Jæja, ég komst loks inn í hlýjuna :) Þar var Sóley að spila – ljúfir tónar, krúttlegt… Svo er hún nokkuð fyndin :) Eftir það komu Purity Ring – skemmtilegt elektró, ég var að fíla þetta. Skemmtilegt líka hvernig þau léku sér með ljós.

Næst var planið að skella sér í Hörpuna. Hlynur og Lalli voru reyndar eftir, en við Bjössi fórum út í óveðrið. Það var mikil svaðilför að hlaupa frá Listasafninu í Hörpuna – það var rosalega hvasst, það hvasst að gleraugun fuku af Bjössa! 5 metra eða svo… En hann náði þeim aftur.

Í Hörpu sáum við Of Monsters and Men – góðir tónleikar, krúttleg, þau kunna þetta – búin að vera æfa sig helling undanfarið :)

Í Hörpunni var ein Airwaves “hefð” sem maður sér ár eftir ár – tveir gaurar með fána þar sem stendur “LOST”. Maður sér þá yfirleitt í Listasafninu, en þeim finnst örugglega líka hentugt að vera í Hörpunni – fín lofthæð ;) Núna virðast þeir hafa breytt fánanum aðeins og skrifað “FOUND” aftan á. Ég spjallaði smá við þá í fyrra – mig minnir að þeir séu frá Bretlandi og þetta ætti að vera 7. árið sem þeir mæta á Iceland Airwaves.

Fimmtudagskvöldið var ekki mikið lengra og þá var það bara að hætta sér aftur út í ofsaveðrið til að komast heim. Það bjargaði mér algjörlega að Bjössi keyrði mig að bílnum mínum ;) Hann var s.s. lagður mun nær Hörpunni en ég.

Hérna eru svo nokkrar ljósmyndir frá öðrum degi Airwaves ’12:

Það er sko meira »

Jæja! Dagur #3 af Iceland Airwaves 2011… föstudagur. Tónlistarveislan heldur áfram. Ég byrjaði kvöldið á smá Nýherja-giggi. Einhver “stefnumótunar fögnuður” – snýkja mat og svona ;) Þegar ég var búinn að gleypa í mig alltof mikið af kokteilmat skundaði ég heim og gerði mig tilbúinn fyrir Airwaves. Veðrið var frekar klikkað – úrhelli. Ég náði í Bjössa svo hann þyrfti ekki að ganga í bæinn í þessu veðri. Það var flóð á götunum… lítil stöðuvötn hér og þar.

Við mættum á NASA svona rétt fyrir 20:30 þar sem Hlynur og Óttar voru nú þegar. Samaris voru að spila. Allt í lagi, ekki mjög eftirminnilegt – en þetta eru ungir krakkar, bara að prófa sig áfram.

Næst var það Cheek Mountain Thief sem er að hluta til bresk hljómsveit (held að söngvarinn sé frá Bretlandi og restin frá Íslandi). Nokkuð fínt. Gott vibe. Skemmtileg saga hvernig hljómsveitin varð til – söngvarinn kom fyrir ári á Airwaves 2010 með annarri hljómsveit. Síðan elskaði hann Ísland svo mikið að hann settist að. Hann varð ástfanginn af íslenska fólkinu, og þá sérstaklega einni persónu. Hann dvaldi í Húsavík í nokkra mánuði þar sem hann fann nokkra af hljómsveitarmeðlimunum. Þar nálægt er fjall sem kallast víst Kinnafjall, þú veist “Cheek Mountain” ;)

Á eftir þeim kom Young Magic. Mjög gott. Nettur trans. Minnti smá á Safri Duo – snilldar trommur, góður rythmi. Var að fíla ‘etta. Næst á svið var Niki and the Dove – smá sænsk sýra (sum lögin voru smá súr). Trans dansarar fylgdu með hljómsveitinni og voru að dans uppi á sviði. Þetta var allt í lagi, en stundum var eins og það væri of mikið í gangi, of mikið noise/ekki rétt mixað.

Eftir þetta kom svo tUnE-yArDs sem maður var búinn að heyra fólk tala svolítið um, en ekki búinn að kynna sér ítarlega. Þetta var öðruvísi, en nokkuð gott. Söngstíllinn minnti mig smá á Afríku. Það var mikið action á dansgólfinu. Fínasta stemning.

Við héldum okkur sem fastast á NASA, sem var mjög góð ákvörðun, það var víst mjög löng biðröð fyrir utan. Alltaf gott ef maður getur sloppið við að bíða í röð. Næst á dagskrá á NASA var Clock Opera sem ég var frekar spenntur fyrir að sjá. Þeir voru mjög góðir – virkilega góð tónlist. Topp rokk. Mikil stemning.

Síðasta sem ég sá þetta kvöldið kom virkilega skemmtilega á óvart. Það var Totally Enormous Extinct Dinosaurs. Þetta var gaur með hin og þessi rafhljóðfæri sem fékk aðstoð frá einni söngkonu og tveim dönsurum (sem voru reglulega að skipta um búninga). Sjálfur var hann í risaeðlubúningi og setti á sig endrum og sinnum indíánahatt. Hann spilaði taktfast elektró. Algjör snilld. Gott partý, góð stemning.

Eftir þetta fór ég beint heim – það var skóli kl. 9 daginn eftir (ja, eða s.s. nokkrum klst. seinna). Hressandi :)

Það er sko meira »

Jæja, það er aftur komið að því… Iceland Airwaves. Miðvikudagur, fyrsti dagurinn. Spennandi. Ég gat reyndar ekki byrjað mjög snemma þar sem ég var í skólanum og svo vorum við að vinna í hópverkefni eftir tímann. En ég brunaði heim og skellti mér í Airwaves gallann. Bjössi var víst á leiðinni í Hörpu og Hlynur og Lalli voru á NASA. Þegar ég var búinn að finna bílastæði hjá Kolaportinu/Bæjarins beztu (algjör heppni!) tók ég þá ákvörðun að tékka á Hörpunni – hafði ekki ennþá upplifað tónleika í Hörpu og fannst upplagt að prófa Iceland Airwaves í Hörpu.

Ég náði restinni af Ourlives – fínasta íslenskt rokk. Benjamin Francis Leftwich þurfti víst að afboða vegna veikinda þannig að við Bjössi þurftum að finna hvað við vildum tékka á næst. Við náðum í farartækið hans Bjössa í bílakjallaranum og keyrðum fram hjá NASA þar sem var alveg rugl löng röð. Þar sem maður hefur ekki góða reynslu af svona röðum þá ákváðum við að sleppa því að bíða í röð. Fórum í staðinn á Gaukinn þar sem Blaz Roca var að spila ásamt góðum vinum. Erpur/XXX Rottweiler ná alltaf að pumpa upp góða stemningu.

Við Bjössi vildum tékka aftur á NASA hvort það væri ennþá svona biluð röð þar, af því að við vissum í raun ekki hvað við vildum sjá næst. Röðin náði ennþá nánast að Alþingi þannig að við snérum við og fórum á Café Amsterdam. Þar hittum við Einar Birgi, Áka, Kristínu og fleiri. Já, það er eitt það skemmtilega við Airwaves að maður hittir alltaf fullt af hressu liði :) Þarna var hljómsveit sem kallar sig Hljómsveitin Ég að spila – minnti svolítið á svona klassískar bílskúrshljómsveitir að prófa sig áfram ;)

Við Bjössi beiluðum fljótlega á því og fórum aftur á Gauk á Stöng þar sem EmmSjé Gauti var á sviðinu. Við tjilluðum bara á kantinum við eitthvað borð með Ásdísi og biðum eftir næsta atriði. Það var nefninlega Valdimar – hápunktur kvöldsins, mjög skemmtileg tónlist og góð stemning. Kristín slóst í hópinn og líka Hlynur fyrir rest.

Ég tók náttúrulega nokkrar ljósmyndir, eins og ég geri stundum ;)

Til hamingju allir! Það er hátíð í bæ.

Það er sko meira »

Síðasti dagur Airwaves ’10. Ég skoðaði off-venue dagskrána og sá að Yunioshi voru að spila á Hemma & Valda kl. 19. Ég tékkaði á þeim á MySpace og þetta var ágætt stöff. Fannst upplagt að líta þarna við og fara svo á Nasa síðar um kvöldið.

Þegar ég mætti rúmlega 19 var alveg troðið út að dyrum, en ég náði að troða mér inn um bakdyrnar. Þar var bara einn gaur að spila á gítar – vissi ekki hver það var (það var ekkert á undan Yunioshi samkvæmt dagskránni). En eftir smá rannsóknarvinnu tel ég það líklegt að þetta hafi verið Rob Maddison – fínasta tónlist hjá honum. Rólegt… upplagt á sunnudegi.

Síðan byrjuðu Yunioshi, eða svona brot af hljómsveitinni (restin var víst farin til UK). Rob Maddison fyllti í skarðið og sá um trommurnar. Very nice var ég víst búinn að nótera hjá mér. Ljúfir tónar. Þau tóku nokkur lög og síðan hélt ég heimleiðis. Ætlaði að fá mér eitthvað að borða og skella mér síðan á Nasa.

En nei, ekki alveg. Ég var að keyra heim, var á rauðu ljósi hjá Hamborgarabúllunni… síðan kom grænt og ég ætlaði af stað. Það kom eitthvað skrítið hljóð (eins og eitthvað hefði brotnað) og bíllinn haggaðist ekki. Ég prófaði að slökkva á bílnum og starta honum aftur (“have you tried turning it off and on again?”), en það hjálpaði ekki. Ég setti hazard ljósin á, bílar flautuðu og ég var fucked. Það komu einhverjir góðhjartaðir gangandi vegfarendur og buðust til að ýta mér aðeins til hliðar svo ég væri ekki að blokka umferðina.

Pabbi kom svo og dróg mig að Heklu (verkstæðið sko, ég var ekki alveg það brjálaður að ég henti bílnum í eldfjall, næstum því samt…) þar sem við skildum bílinn eftir.

Þannig að ég tafðist töluvert… fór heim til að fá mér að borða og þá var klukkan orðin svona rúmlega 21. Í einhverju bjartsýniskasti ímyndaði ég mér að fólk væri bara að taka því rólega, einhverjir túristar farnir heim… þannig að ég þyrfti ekki að stressa mig á að mæta snemma vegna hættu á að Nasa myndi fyllast fljótt. En ég hafði alltaf “sneaking suspicion” að það væri bara bull hjá mér. Það reyndist rétt þegar við Bjössi keyrðum fram hjá Nasa og sáum alveg klikkaða röð fyrir utan.

Við lögðum samt bílnum og reyndum við röðina. Hún var aðeins lengri heldur en föstudaginn, en við gáfum þessu smá séns. En röðin var lítið sem ekkert að hreyfast – Dan Deacon var byrjaður þannig að það var ólíklegt að röðin væri að fara breytast á næstu ~45 mínútunum. Við vorum næstum því aftastir og nenntum ekki að standa þarna í rigningu og kulda þannig að við fórum á Sódóma til að tékka á hinum valmöguleikanum sem var í boði á Airwaves dagskránni.

Á Sódóma var hin íslenska hljómsveit XIII að spila. Allt í lagi rokk, en ég var ekkert að missa mig. Við gáfum þessu smá stund (ca. 30 mínútur) og tékkuðum svo aftur á Nasa. Röðin hafði bara lengst ef eitthvað var. Við sáum fólk sem hafði verið aðeins fyrir framan okkur fyrr um kvöldið og það hafði hreyft sig lítið sem ekkert.

Við stóðum samt í röðinni í smá stund, en svo gáfumst við upp. Þetta var greinilega ekki að fara að gerast. Svekkjandi.

Ég veit að þetta var klúður hjá mér – ég hefði átt að mæta fyrr. En þetta fékk mig til að hugsa – ég hef eftir “áreiðanlegum heimildum” að það voru seldir 5000 miðar á Airwaves 2010. Hvað tekur Nasa marga? 600-900 manns? Segjum að þeir hafi troðið 1000 manns þarna inn – það þýðir samt að 80% af þeim sem keyptu miða á Iceland Airwaves 2010 gátu ekki séð dagskrána síðasta daginn. OK, fólk hefði getað farið á Sódóma – en Sódóma rúmar ekki 4000 manns + það sem var í boði þar var ekkert æðisfengið (heillaði greinilega ekki marga þar sem staðurinn var nánast tómur).

Spurning ef þeir ætla að hafa svona “stór nöfn” (Dan Deacon og FM Belfast voru greinilega að draga að töluvert af fólki) á sunnudaginn að hafa þá 1-2 önnur venue opin með álíka spennandi hljómsveitum – til að dreifa álaginu og leyfa meira en 20% af gestunum að sjá eitthvað síðasta kvöldið.

En, anyways… Eitt af því sem er svo mikil snilld við Iceland Airwaves hátíðina er allt fólkið sem maður rekst á – sumir sem maður hittir reglulega, aðrir sem maður hefur ekki séð í langan tíma og enn aðrir sem maður hefur aldrei hitt áður. Gott stöff.

Það sem stóð upp úr Iceland Airwaves 2010 var Moderat, Slagsmålsklubben, Robyn og Jungle Fiction.

Þetta raðarrugl og að missa af síðustu tónleikunum drap svolítið Airwaves-vímuna… bílavandræðin höfðu líka eitthvað með það að segja að ég var ekkert í brjáluðu stuði síðasta kvöldið og hafði takmarkaða þolinmæði fyrir að bíða í biðröð.

Já, ég náði svo í bílinn úr viðgerð í gær. Öxullinn hafði s.s. brotnað og varahlutirnir voru ekki til á landinu þannig að þeir þurftu að panta þá. Þetta tók viku og kostaði 140.000 kr. Hefði alveg viljað nota þennan pening í eitthvað annað :(

Fórst þú á Airwaves 2010? Hvað fannst þér bestu tónleikarnir? Hvað stóð upp úr? Hvar var besta stemningin?

Jæja, sjáumst hress á Iceland Airwaves 2011! Eins gott að setja það í Google Calendar: 12.-16. október 2011.

Það er sko meira »

Elsk’edda. Partýið heldur áfram… þriðji dagur Airwaves ’10. Mættum fyrst á Listasafnið, rétt misstum af Chateau Marmont. Þá reif maður upp dagskrána til að tékka hvað annað væri í gangi. Fórum að Iðnó til að tékka á Mugison, en það var ekki að gera sig – röðin var fáránleg löng. Fórum á Nasa þar sem var engin röð. Sáum Berndsen – ágætt stöff, hressleiki. Fórum út til að tékka á Dikta á Listasafni Reykjavíkur – þá var búið að mynda röð fyrir utan Nasa þótt það væri hálf tómt inni. Dikta alltaf góðir live – gott íslenskt rokk.

Næst var það Everything Everything. Í rauninni ekkert mjög eftirminnilegt… þannig að það hefur líklega verið meh, svona lala. Síðasta atriðið í Listasafninu var Hurts. Þeir voru bara nokkuð góðir – mikill kraftur í þeim, mjög góður hljómur, fínasta tónlist. Maður beilaði samt á þeim eftir kannski 2/3 af tónleikunum til að reyna sleppa við brjálaða biðröð á Nasa.

Það. Gekk. Ekki. Eftir. Þegar maður mætti var röð alveg út á horn (í átt að Alþingishúsinu) og rúmlega það (ekki alveg jafn slæmt og 2005, en nálægt því). Það var sem betur fer ekki rigning og ekki það kalt, þannig að við biðum sallarólegir (svona til að byrja með). Við færðumst nær og nær smám saman, en síðan fór fólk að hrúgast að – sumir voru kurteisir og fóru aftast í röðina, en aðrir ákváðu bara að taka sénsinn og troða sér inn frá kantinum. Það virtist virka af því að dyraverðirnir voru virkilega að hleypa þessu liði inn sem var bara nógu frekt og ýtið – á meðan við vorum búnir að bíða þarna í rúmlega klukkutíma.

Jonni beilaði á röðinni þegar við vorum svona 3-4 metra frá hurðinni (það var búið að loka hurðinni og engin hreyfing í nokkurn tíma). Loksins tóku dyraverðirnir sig til í andlitinu og reyndu að stjórna þessari þvögu og maður komst á endanum inn – eftir að hafa beðið í svona 90 mínútur (kannski aðeins meira). Þá voru Alex Metric & Co. að spila (fengu líka aðstoð frá Charli XCX) – hresst elektró hip-hop eitthvað.

Síðan var það hljómsveitin sem maður var í raun búinn að bíða hvað spenntastur eftir þetta kvöldið, ástæðan fyrir því að maður beið í biðröðinni í 90 mínútur… Slagsmålsklubben sem voru klárlega toppurinn. Brjáluð stemning – sérstaklega þegar maður henti sér á dansgólfið og þeir héldu áfram að taka tryllta slagara. Þeir voru þarna 6 á sviðinu að djöflast á ýmsum tólum og tækjum. 2 þeirra voru mjög hressir – einn aðeins of hress… var eitthvað að muldra í hljóðnemann, mestmegnis á sænsku ;)

Tók alltof mikið af myndum… Njótið:

Það er sko meira »

Snilld! Iceland Airwaves er byrjað aftur… Þetta er það besta sem gerist á hverju ári á Íslandi. Það liggur við að maður segi að Iceland Airwaves sé mitt Ramadan/Yom Kippur/páskar… þetta er svo mikil snilld. Þetta er heilög hátíð.

Fyrsti dagurinn var mjög góður – góð byrjun á þessari snilldar tónlistarhátíð. Henti mér bara strax á Nasa þar sem Benny Crespo’s Gang voru að fara byrja. Við lentum reyndar í smá biðröð en hún hreyfðist ágætlega – biðum bara í svona 15 mínútur (I’ve had worse). Síðan var það Bloodgroup sem voru að gera góð hluti – fínasta elektró. Öll lögin voru kannski ekki 100% algjör snilld, en mörg virkilega góð.

Næst var það Agent Fresco sem eru í harðari kantinum, en samt nokkuð melódískir. Það myndaðist smá mosh pit. Góður kraftur í gangi. Mammút voru síðust á svið. Fínasta rokk. Góður endir á góðu kvöldi. Virkilega spenntur fyrir tónleikaveislunni næstu daga… þetta er rétt að byrja!

Ég var auðvitað með IXUS myndavélina með mér og smellti af nokkrum ljósmyndum. Tók líka nokkur video… ætli ég reyni ekki að sjóða saman smá Airwaves collection við tækifæri.

Photos, baby! Day 1. Check it:

Það er sko meira »